ทันทีที่ได้ยินชื่อหนังสือเรื่อง 雪国 ของ 川端康成 ในตอนที่ทำ タスク ครั้งสุดท้ายในห้องเรียน ก็ทำให้เรานึกถึงใครบางคนขึ้นมา เพราะคนๆนั้นเราก็เลยได้มีโอกาสไปยืมหนังสือเล่มนิยายเรื่อง 雪国 ฉบับแปลเป็นภาษาไทยว่า "เมืองหิมะ" จากห้องสมุดอักษรฯมาอ่าน
タスクครั้งนี้เป็นการให้วาดรูปจากคำบรรยายของตอนหนึ่งในหนังสือเรื่องนี้ เราจำคำบรรยายไม่ได้แล้ว เพราะไม่ได้จดมา คร่าวๆก็จะเป็นประมาณ "国境の長いトンネルを抜けると雪国であった・・・” จริงๆแล้วมีต่ออีกแต่จำไม่ได้ เขาก็บอกว่าให้วาดรูปจากคำบรรยายนี้ ก็คือให้สมมุติว่าเราเป็นตัวละครนั้นแล้วเราจะเห็นภาพอย่างไร
เราวาดออกมาไม่ได้ T^T วาดรูปไม่เป็น ５５５ ก็เลยได้แต่ปล่อยกระดาษทิ้งโล่งขาวอยู่อย่างนั้น แต่มีภาพในหัวนะ คือแบบเป็นภาพรถไฟกำลังวิ่งออกจากอุโมงค์ แล้วรอบๆก็มีบ้านที่ถูกหิมะปกคลุมขาวโพลน ประมาณนี้
ซึ่งทุกคนส่วนใหญ่จะวาดออกมาเป็นแนวนี้กันหมด แต่ทว่าคนญี่ปุ่นอ่านข้อความนี้แล้วกลับวาดออกมาอารมณ์ประมาณนี้ค่ะ
นี่คือความแตกต่างระหว่างคนญี่ปุ่นและคนไทย คือ คนไทยจะมองภาพใหญ่ มองเหมือนตัวเองเป็นพระเจ้ากำลังมองดูโลกอยู่อะไรประมาณนั้น เวลาคนไทยอ่านนิยายก็จะเป็นแบบนี้ ในขณะที่คนญี่ปุ่นมองภาพเล็ก มองตัวเองเป็นตัวละครที่อยู่ในเรื่อง เขาบรรยายว่ารถไฟออกจากอุโมงค์แล้วจะมีแต่หิมะ ก็เป็นภาพแค่นั้นจริงๆ ไม่มีเห็นตัวขบวนรถไฟ เนื่องจากตัวเองนั่งอยู่ในรถไฟ
เรารู้สึกว่าอันนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เราตื่นตาตื่นใจมากเลย เราเพิ่งรู้ว่าคนไทยกับคนญี่ปุ่นมองไม่เหมือนกัน แต่ก็ทุกครั้งที่เราอ่านหนังสือเราก็เป็นแบบคนไทยนะ คืออ่านแล้วจินตนาการภาพเหมือนกำลังดูทีวีอยู่ ไม่ใช่เราเป็นตัวละครในนั้น
จริงๆ タスク ครั้งสุดท้ายก็ถือว่าเป็นอะไรมีสนุกและมีความประทับใจเหมือนกันนะ :3 เพราะมุมมองของคนไทยกับคนญี่ปุ่นต่างกัน บางทีเลยทำให้การใช้ภาษาแตกต่างกันไปด้วย พอเอาภาษาไปแปลตรงๆมันก็เลยรู้สึกแปลกไปในบางที คือตัวไวยกรณ์ไม่ผิดหรอก แต่ว่าอาจจะไม่ใช้กัน จากนี้ก็คงต้องระวังการใช้ให้ดี :P
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น